Para se të lexoni më tej, përpiquni të imagjinoni Oqeanin Atlantik. Duket aq i gjerë sa është e vështirë të imagjinohet, apo jo? Ju kuptojmë shumë mirë. Edhe neve na duket kështu. Megjithatë, kjo nuk e ndaloi Erdal Lushon nga Struga, Maqedonia e Veriut, të nis një udhëtim solo përtej Atlantikut, në varkë me vela pesë metra të gjatë prej druri, që e ka ndërtuar vet.
Pjesët themelore të varkës me vela “Piksel” janë bërë nga druri që gjyshi i Lushos e ka mbjellë në oborrin e shtëpisë së tyre në Strugë. Ndërtimi i varkës me vela ka qenë proces themelor dhe emocional për Erdalin – i ka lejuar atij të reflekton mbi lidhjen midis ujit dhe tokës dhe të kthehej te rrënjët dhe kujtimet e tija. Ai tregon se si është një ndjenjë e mrekullueshme të marrësh me vete një copë tokë, një pemë që është rritur në oborrin tënd, për të shoqëruar në udhëtim solo me vela përtej Atlantikut.
Sfida Setka Atlantik (“Setka Atlantic Challenge”), siç thotë Erdali, është bukur e vështirë dhe brutalisht e ndershme. Edhe pse numri i pjesëmarrësve është i vogël, për këtë lundrim solo përmes Atlantikut, secili marinar ndërton varkën e tij me vela të klasit Setka – kryesisht Setka A ose Setka B – varka të vogla druri të dizajnuara nga Janusz Maderski.
Edhe pse vjen nga Maqedonia e Veriut, vend që nuk njihet për lundrim me vela, ky udhëtim në oqean paraqet shumë më tepër sesa një sipërmarrje personale për Erdalin. Me këtë bëmë, ai dëshiron të na tregojë se edhe nëse nuk vjen nga një vend me pamje nga oqeani, mund të ndjekësh ëndrrën tënde për oqeanin.
Ndërsa përgatitet për sfidën “Setka Atlantik 2025”, Lusho reflekton mbi lidhjen me ujërat që gjithmonë kanë qenë pranë tij, gjeografikisht dhe emocionalisht. “Është sikur uji më thirr në heshtje, për vite me radhë, para se përfundimisht t’i përgjigjesha thirrjes”, thotë ai.
Lexoni intervistën me Lushon, që e bëmë përpara se të nisej për udhëtimin e tij përtej Atlantikut më 11 nëntor. Sfida fillon me fazën e parë që çon nga Sagreshi (Portugalia Jugore) në Santa Kruz de Tenerife në Ishujt Kanarie, dhe vazhdon me fazën e dytë, nga Tenerife në meridianin 61° për në perëndim, mes Martinikës dhe Shën Luçisë.
WeBalkans: Kur lindi për herë të parë dashuria juaj për lundrim me vela dhe si do ta përshkruanit marrëdhënien tuaj me ujin në afërsi, pranë jush?
Erdal Lusho: “Është vërtet e vështirë të veçoj vetëm një çast. Mund të them se uji më ka thirrur në heshtje për vite me radhë, derisa më në fund iu përgjigja thirrjes. Si fëmijë, gjithmonë më ka tërhequr uji – lumenjtë, liqenet, shiu – çdo gjë që lëvizte dhe reflektonte dritën. Ndihesha sikur isha në shtëpi, edhe pse nuk jam rrit pranë oqeanit. Lundrimi erdhi më vonë, në një moment kur era e anoi varkën me vela drejt ujit dhe ajo bëri një zhurmë të fortë, e dija që kjo ishte e gjitha. Për mua, kjo nuk është thjesht një sport, por paraqet bashkëbisedë me diçka shumë më të madhe se unë.”
WeBalkans: “Ndërtuat varkë me vela nga një pemë që gjyshi juaj mbolli në oborr. A mund të na tregoni më shumë rreth kësaj? Si lindi ideja dhe a ishte eksplorimi i lidhjes midis tokës dhe ujit proces emocional për ju?”
Erdal Lusho: “Disa nga pjesët kryesore të Piksel-it janë ndërtuar nga një pemë e mbjellë nga gjyshi në oborrin tonë, dhe kjo ka shumë domethënie për mua. Pjesa tjetër është bërë me dru nga pyjet përreth, por ato pak dërrasa mbajnë me vete kujtime dhe rrënjë. Ndërtimi me duart e mia ishte më shumë sesa thjesht një proces teknik, por më shumë përvojë emocionale dhe themelore. Secila pjesë e pemës ka historinë e vet. Është një mendim i bukur që një copë tokë, një pemë që u rrit në oborrin tonë, së shpejti do të lundrojë përtej oqeanit.”
WeBalkans: “Çfarë ju motivoi të ndërmerrnit një hap kaq të madh si “Setka Atlantic Challenge”? A i morët në konsideratë avantazhet dhe disavantazhet përpara se të vendosnit dhe si vendosët ta ndërmerrnit këtë hap?”
Erdal Lusho: “Gjithmonë më kanë tërhequr sfidat që të bëjnë të ndihesh i frikësuar dhe i gjallë. Sfida Setka Atlantic është pikërisht kjo – bukur e vështirë dhe brutalisht e ndershme. Ndërton anijen tënde, lundron vetëm dhe je në tërësi përgjegjës për gjithçka që ndodh. Nuk ke ku të mbështetesh përveç te vetja. Kjo pastërti është ajo që e dua më shumë. Nuk bëra listë me të mirat dhe të këqijat. Thjesht e dija se nëse nuk do të nisja këtë udhëtim, do të pendohesha për gjithë jetën time.”
WeBalkans: “A e konsideroni si mision të ndani storinë tuaj dhe historinë e qytetit ose vendit tuaj me botën, duke pasur parasysh se kjo është hera e parë që dikush nga Maqedonia e Veriut merr pjesë në një sfidë të tillë? Nëse po, çfarë mesazhi doni të përcillni me ekspeditën?”
Erdal Lusho: “Sigurisht. Maqedonia e Veriut si vend nuk njihet për lundrim me vela dhe kjo është ajo që e bën këtë sfidë të rëndësishme. Dua t’u tregoj njerëzve se nuk është e thënë të vish nga një vend që kufizohet me oqeanin për të ndjekur ëndrrat e tua lidhur me oqeanin. Mund të fillosh nga pak dhe ngadalë, por me zemër të madhe dhe vendosmëri të fortë mund të arrish shumë larg. Kjo nuk është vetëm storia ime personale, por edhe një kujtesë se shpesh i vendosim kufijtë tanë në kokat tona.”
WeBalkans: “Sigurisht mjaft mendoni për kohën që do të kaloni vetëm në mes të oqeanit. Si e imagjinoni këtë? A do të jetë emocionuese, apo do të ndiheni më të qetë kur të lundroni?”
Erdal Lusho: “E imagjinoj si një kombinim i gjithçkaje – frikës, qetësisë, lirisë, të qeshurave dhe shumë heshtjeje. Do të ketë stuhi dhe ditë të qeta, momente dyshimi, por edhe çaste të pastra magjie. Kjo është bukuria e kësaj sfide. Në det të hapur nuk mund të pretendosh se je dikush që nuk je. Oqeani të pasqyron pikërisht ashtu siç je – pikat e tua të forta, të metat e tua, të vërtetën tënde. Besoj se në këtë do të gjej si shqetësim ashtu edhe paqe.”.
WeBalkans: Kur lindi për herë të parë dashuria juaj për lundrim me vela dhe si do ta përshkruanit marrëdhënien tuaj me ujin në afërsi, pranë jush?
Erdal Lusho: “Është vërtet e vështirë të veçoj vetëm një çast. Mund të them se uji më ka thirrur në heshtje për vite me radhë, derisa më në fund iu përgjigja thirrjes. Si fëmijë, gjithmonë më ka tërhequr uji – lumenjtë, liqenet, shiu – çdo gjë që lëvizte dhe reflektonte dritën. Ndihesha sikur isha në shtëpi, edhe pse nuk jam rrit pranë oqeanit. Lundrimi erdhi më vonë, në një moment kur era e anoi varkën me vela drejt ujit dhe ajo bëri një zhurmë të fortë, e dija që kjo ishte e gjitha. Për mua, kjo nuk është thjesht një sport, por paraqet bashkëbisedë me diçka shumë më të madhe se unë.”
WeBalkans: “Ndërtuat varkë me vela nga një pemë që gjyshi juaj mbolli në oborr. A mund të na tregoni më shumë rreth kësaj? Si lindi ideja dhe a ishte eksplorimi i lidhjes midis tokës dhe ujit proces emocional për ju?”
Erdal Lusho: “Disa nga pjesët kryesore të Piksel-it janë ndërtuar nga një pemë e mbjellë nga gjyshi në oborrin tonë, dhe kjo ka shumë domethënie për mua. Pjesa tjetër është bërë me dru nga pyjet përreth, por ato pak dërrasa mbajnë me vete kujtime dhe rrënjë. Ndërtimi me duart e mia ishte më shumë sesa thjesht një proces teknik, por më shumë përvojë emocionale dhe themelore. Secila pjesë e pemës ka historinë e vet. Është një mendim i bukur që një copë tokë, një pemë që u rrit në oborrin tonë, së shpejti do të lundrojë përtej oqeanit.”
WeBalkans: “Çfarë ju motivoi të ndërmerrnit një hap kaq të madh si “Setka Atlantic Challenge”? A i morët në konsideratë avantazhet dhe disavantazhet përpara se të vendosnit dhe si vendosët ta ndërmerrnit këtë hap?”
Erdal Lusho: “Gjithmonë më kanë tërhequr sfidat që të bëjnë të ndihesh i frikësuar dhe i gjallë. Sfida Setka Atlantic është pikërisht kjo – bukur e vështirë dhe brutalisht e ndershme. Ndërton anijen tënde, lundron vetëm dhe je në tërësi përgjegjës për gjithçka që ndodh. Nuk ke ku të mbështetesh përveç te vetja. Kjo pastërti është ajo që e dua më shumë. Nuk bëra listë me të mirat dhe të këqijat. Thjesht e dija se nëse nuk do të nisja këtë udhëtim, do të pendohesha për gjithë jetën time.”
WeBalkans: “A e konsideroni si mision të ndani storinë tuaj dhe historinë e qytetit ose vendit tuaj me botën, duke pasur parasysh se kjo është hera e parë që dikush nga Maqedonia e Veriut merr pjesë në një sfidë të tillë? Nëse po, çfarë mesazhi doni të përcillni me ekspeditën?”
Erdal Lusho: “Sigurisht. Maqedonia e Veriut si vend nuk njihet për lundrim me vela dhe kjo është ajo që e bën këtë sfidë të rëndësishme. Dua t’u tregoj njerëzve se nuk është e thënë të vish nga një vend që kufizohet me oqeanin për të ndjekur ëndrrat e tua lidhur me oqeanin. Mund të fillosh nga pak dhe ngadalë, por me zemër të madhe dhe vendosmëri të fortë mund të arrish shumë larg. Kjo nuk është vetëm storia ime personale, por edhe një kujtesë se shpesh i vendosim kufijtë tanë në kokat tona.”
WeBalkans: “Sigurisht mjaft mendoni për kohën që do të kaloni vetëm në mes të oqeanit. Si e imagjinoni këtë? A do të jetë emocionuese, apo do të ndiheni më të qetë kur të lundroni?”
Erdal Lusho: “E imagjinoj si një kombinim i gjithçkaje – frikës, qetësisë, lirisë, të qeshurave dhe shumë heshtjeje. Do të ketë stuhi dhe ditë të qeta, momente dyshimi, por edhe çaste të pastra magjie. Kjo është bukuria e kësaj sfide. Në det të hapur nuk mund të pretendosh se je dikush që nuk je. Oqeani të pasqyron pikërisht ashtu siç je – pikat e tua të forta, të metat e tua, të vërtetën tënde. Besoj se në këtë do të gjej si shqetësim ashtu edhe paqe.”.
Please wait while your video is being uploaded...
Don't close this window!
