Кога водата го повика, Ердал Лушо одговори на повикот

Пред да продолжите да читате, обидете се да го замислите Атлантскиот Океан. Се чини толку простран што е тешко да се замисли, нели? Совршено ве разбираме. И нам ни се чини така. Сепак, тоа не го спречи Ердал Лушо од Струга, Северна Македонија, да се впушти во соло едрење низ Атлантикот, со петметарска едрилица којашто самиот ја изработи од дрво.

Основните делови на едрилицата „Пиксел“ се изработени од дрво што дедо му на Лушо го засадил во дворот на нивниот дом во Струга. Изработувањето на едрилицата за Ердал бил приземјувачки и емотивен процес – му овозможил да размислува за врската помеѓу водата и копното и да се наврати на своите корени и спомени. Тој вели дека прекрасно е чувството кога ќе понесеш со себе парче земја, дрво што пораснало во твојот двор, да те придружува на соло едрење низ Атлантикот.

Предизвикот „Сетка Атлантик“ („Setka Atlantic Challenge“), како што вели Ердал, е прекрасно тежок и брутално искрен. Иако бројот на учесници е мал, за ова соло едрење низ Атлантикот секој морепловец сам ја изработува својата едрилица од класата Сетка – претежно Сетка А или Сетка Б – коишто се мали дрвени едрилици дизајнирани од Јануш Мадерски.

Иако доаѓа од Северна Македонија, земја која не е позната по едрењето, ова патување низ океанот за Ердал е многу повеќе од личен потфат. Со неговиот подвиг тој сака да ни да порача дека дури и ако не си од земја што излегува на океан, можеш да го следиш својот сон за океанот.

Додека се подготвува за предизвикот „Сетка Атлантик 2025“, Лушо размислува за неговата поврзаност со водата, којашто откако знае за себе му е најблиску до домот и срцето. „Водата тивко ме повикуваше со години, пред конечно да одговорам на нејзиниот повик“, вели тој.

Прочитајте го интервјуто со Лушо, што го направивме пред да тргне на своето патување низ Атлантикот на 11 ноември. Неговиот предизвик започнува со првата етапа што води од Сагреш (Јужна Португалија) до Санта Круз де Тенерифе на Канарските Острови, и продолжува со втората етапа, од Тенерифе до меридијанот 61° на запад, помеѓу Мартиник и Света Луција.

„WeBalkans“: Кога за првпат пројавивте љубов кон едрењето и како би ја опишале Вашата врска со водата близу Вас?

Ердал Лушо: „Навистина е тешко е да се истакне само еден момент. Може да се каже дека водата тивко ме повикуваше со години, сè додека конечно не одговорив на нејзиниот повик. Како дете секогаш ме привлекуваше водата – реките, езерата, дождот – сè што се движеше и рефлектираше светлина. Водата ја доживував како свој дом, иако не растев покрај океан. Едрењето дојде подоцна, во еден миг кога ветрот ја наклони едрилицата кон водата и таа остро зашуми, знаев дека тоа е тоа. За мене, ова не е обичен спорт, туку е и разговор со нешто многу поголемо од мене.“

„WeBalkans“: „Изградивте едрилица од дрво што го засадил дедо Ви во вашиот двор. Може ли да ни раскажете повеќе за ова? Како се роди идејата и дали истражувањето на врската помеѓу копното и водата беше емотивен процес за Вас?“

Ердал Лушо: „Некои од основните делови на „Пиксел“ се направени од дрво засадено од дедо ми во нашиот двор, и тоа многу ми значи. Остатокот е направен од дрва од околните шуми, но толку тие неколку даски носат со себе спомени и корени. Градењето со свои раце беше повеќе од технички процес, беше емотивно, приземјувачко искуство. Секој дел од дрвото носи своја приказна. Прекрасна е помислата дека парче земја, дрво што пораснало во нашиот двор, наскоро ќе едри низ океанот.“

 

„WeBalkans“: „Што Ве мотивираше да се впуштите во толку голем подвиг како предизвикот „Сетка Атлантик“? Дали размислувавте за предностите и недостатоците пред да одлучите, и како се одлучивте на овој чекор?“

Ердал Лушо: „Отсекогаш ме привлекувале предизвици што прават човек да се чувствува исплашен и жив. Предизвикот „Сетка Атлантик“ е токму таков – прекрасно тежок и брутално искрен. Го градиш својот брод, едриш сам и целосно си одговорен за сè што се случува. Немаш на кого да се потпреш освен на себеси. Таа чистота е тоа што најмногу го сакам. Не направив листа на предности и недостатоци. Само знаев дека ако не тргнам на ова патување цел живот ќе се каам.“

„WeBalkans“: „Дали сметате дека е Ваша мисија да ја споделите својата приказна и приказната на Вашиот град или држава со светот, со оглед на тоа дека за првпат некој од Северна Македонија учествува во ваков предизвик? Ако да, која порака сакате да ја пренесете со експедицијата?“

Ердал Лушо: „Секако. Северна Македонија како држава не е позната по едрењето, и токму тоа го прави овој предизвик значаен. Сакам да им покажам на луѓето дека не е потребно да потекнувате од земја што излегува на океан за да си ги следите соништата поврзани со океанот. Можете да започнете од мало место, но со големо срце и силна решителност да стигнете навистина далеку. Ова не е само моја лична приказна, туку е и потсетник дека честопати границите самите си ги исцртуваме во главата.“

„WeBalkans“: „Сигурно многу размислувате за времето што ќе го поминете сам среде океанот. Како го замислувате тоа? Дали ќе биде возбудливо, или, пак, ќе се чувствувате најсмирено кога ќе едрите?“

Ердал Лушо: „Го замислувам како спој од сè – страв, спокој, слобода, смеа и многу тишина. Ќе има бури и мирни денови, моменти на сомнеж, но и моменти на чиста магија. Токму во тоа е и убавината на овој предизвик. На отворено море не можеш да глумиш некој што не си. Океанот те отсликува токму каков што си – твоите силни страни, твоите недостатоци, твојата вистина. Верувам дека во тоа ќе најдам и неспокој и мир.“