Nove ambicije stečene u Konstancu

Umalo propuštena prilika
Nakon što je diplomirao, Goran je upisao master studije na Beogradskom univerzitetu. Nakon prve godine odlučio je da nastavi master studije u inostranstvu uz pomoć programa Evropske unije ERAZMUS+. Za ERAZMUS+ čuo je još tokom studentskih dana ali je tada zakasnio s prijavom i nije uspio da se upiše. “Na kraju prve godine mojih master studija, asistent s mog fakulteta, koji je istovremeno i koordinator za ERAZMUS+ na Univerzitetu, savjetovao me je da se prijavim“, kaže Goran.

Primljen je na Univerzitet u Konstancu u Nemačkoj. “Isprva sam se uplašio. Čitav život sam proveo u Beogradu, po prvi put je trebalo da promijenim sredinu i to da se preselim u mali grad u Njemačkoj“, kaže Goran.

Ali svaki strah je nestao kad je stigao tamo. Konstanc ima univerzitet sa dugom tradicijom, oko 80.000 stanovnika i predivne krajolike na obali Bodenskog jezera. U gradu uči 10.000 studenata, od kojih je svaki deseti iz inostranstva. To je na samom početku ostavilo jedan od najjačih utisaka na Gorana. “Zamislite da u malom mjestu ima 1000 ljudi iz cijelog svijeta, koje sve možete da upoznate. Nema šanse da to bogatstvo kultura na takav način osjetite u velikim gradovima kao što je na primjer Berlin. Bilo je fascinantno“, kaže Goran.

Gorana je takođe fascinirao kvalitet nastave. Jedan od tih elemenata bio je raznolikost predmeta koja mu je bila na raspolaganju. On objašnjava da su neki predmeti godinama isti, ali da se većina mijenja i da je na početku svakog semestra studentima na raspolaganju novi katalog iz kojeg mogu da biraju. “To je bilo baš dobro. Zahvaljujući novim predmetima bili smo u prilici da ostanemo u toku sa onim što se dešava u svijetu. Dakle, ne želim da uiskoristim riječ sofisticiraniji, ali mislim da ta riječ najbolje opisuje razliku između Univerziteta u Konstancu i mog univerziteta u Beogradu“, kaže Goran.

Druga dobra osobina na koju Goran skreće pažnju je pristup profesora nastavi i interaktivnost predavanja. “Profesori u Konstanci više su slušali šta smo mi imali da kažemo i bili su voljni da uče od studenata. To nije slučaj sa mnogim profesorima na Beogradskom univerzitetu.“ On takođe cijeni to što su u nekoliko prilika profesori skretali sa zacrtanog nastavnog programa i dovodili goste iz ustanova EU da sa studentima podijele svoja iskustva. “Sjećam se da je jednom gostovao šef jedne evropske agencije u Africi. On nam je objasnio kako njegov tim tamo funkcioniše, govorio nam je o izazovima s kojima se susreću i kako ih prevazilaze. To je bilo baš zanimljivo“, kaže.